تعیین پهنه‌های بیابانی ایران بر مبنای پتانسیل زمین‌شناسی و معیار اقلیمی کشور
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
اصل مقاله (2.39 MB)
کد مقاله : 1072-SCWDUST
نویسندگان
رییس گروه تحقیقلت مهندسی حفاظت آب و خاک
چکیده
ایران به طور عمده در اقلیم خشک و نیمه‌خشک واقع شده است. شکل‌گیری بیابان‌های طبیعی ایران تحت تاثیر متقابل عوامل محیطی از جمله اقلیم، سازندهای فرسایش‌پذیر و با محتوای گچ و نمک است. سازندهای زمین‌شناسی ریزدانه و شور، کانون و منشاء بیکران توزیع نمک در اراضی پایین‌دست حوزه‌های آبخیز هستند و با فرسایش در سطح توسط باد و آب و در عمق بوسیله نفوذ جریان آب شور، اثرات مخربی بر محیط پیرامون دارند و سبب تشکیل بیابان‌های ثانویه می‌شوند. نفوذناپذیری رسوبات ریزدانه حاصل از فرسایش این سازندها به همراه حضور املاح فراوان سبب می‌شود که استقرار گیاه بر روی این اراضی بی‌نهایت مشکل شود و البته بارندگی کم و توزیع نامناسب آن در طول دوره رویش گیاهان نیز مزید بر علت می‌شود و لذا مناطق تحت تاثیر این واحدهای زمین-شناسی چهره بیابانی و کویر به خود می‌گیرند. در این تحقیق از امتیازدهی لایه‌های مختلف رقومی زمین‌شناسی شامل فرسایش-پذیری سازندها و پتانسیل بیابانزایی آن‌ها، طبقات بارش و رده‌های اقلیم کشور بر اساس اقلیم نمای دمارتن و روی هم‌گذاری آن‌ها استفاده شده است.
کلیدواژه ها
موضوعات