پذیرفته شده برای پوستر

کد مقاله : 1063-SCWDUST (R1)

¹استاد یار گروه مهندسی حفاظت آب و خاک

²دانشیار، پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

شناخت رفتار پدیده خشکسالی بر میزان مشارکت آبهای زیر سطحی در جریان رودخانه، پیش نیاز مدیریت پدیده خشکسالی و بهره برداری از منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک است. هدف از این تحقیق تعیین اثر تاخیری بارش بر میزان مشارکت جریان‌های زیرسطحی در جریان رودخانه‌ها به منظور تامین مولفه لازم برای مدیریت منابع آب در مواجه با پدیده خشک سالی است. در این پژوهش، دوره مشترک (1396-1361) برای ایستگاه‌های هیدرومتری و بارانسنجی متناظر در حوضه کاکارضا در نظر گرفته شد. سپس شاخص بارش استاندارد شده و جریان پایه استاندارد شده در مقیاس‌های زمانی 3، 6، 9، 18،12 و 24 ماهه، محاسبه شد. روابط شاخص جریان پایه استاندارد شده با شاخص بارش استاندارد شده به روش همبستگی بررسی و تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین شاخص جریان پایه در طول دوره پژوهش برابر با 0.52و حداقل و حداکثر آن نیز به ترتیب برابر با 0.46 و0.57 می‌باشد. همچنین، بیشترین تاثیر پدیده خشک‌سالی بر جریان پایه رودخانه‌ها در گام زمانی دوازده ماه با ضریب تبیین 86/ ، موید افزایش سهم مشارکت آب‌های زیرسطحی در جریان پایه، با تاخیر دوازده ماه است. حداکثر شاخص خشکسالی در سال آبی 80-81 و حداکثر شاخص جریان پایه ، در سال آبی 82-83 و با تاخیر یک ساله نمایان شده است. در جمع بندی، پیشنهاد می شود که در مطالعات خشکسالی، از رهیافت تعیین تاخیر زمانی بین بارش و جریان پایه برای مدیریت منابع آب حوضه تحت تاثیر حشکسالی استفاده شود.

ریز گرد ها؛ شاخص بارش استاندارد شده؛ آب های زیر سطحی؛ مدیریت حوزه آبخیز

تاثیر مدیریت منابع آب و خشکسالی ها بر وقوع گرد و غبار