پذیرفته شده برای ارائه شفاهی

کد مقاله : 1091-SCWDUST

استاد پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیز داری

پدیده گردوغبار به عنوان یکی از مخاطرات محیطی شناخته شده در ایران، در دهه اخیر بخش‌هایی از غرب، جنوب غرب و شرق کشور را به شدت تهدید کرده و پیامدهای سوء بسیاری در پی داشته است. فرسایش خاک و تولید گرد و غبار با توجه به ویژگی‌های خاک، اثر اقلیم و عوامل مدیریت در مناطق مختلف بصورت متغیر بوقوع می‌پیوندد. در این تحقیق تجربیات میدانی و عملکرد یک الگوی توسعه‌ای در اراضی دلتایی بمنظور کنترل کانون‌های گرد و غبار بررسی و معرفی شده است. در این طرح به عوض بکارگیری روش های سنتی (کاشت کهور و اقدامات نقطه ای و پیمانکار محور)، تثبیت کانون‌های گردوغبار با استفاده از انواع فناوری‌ها و مدل الگویی احیاء و توسعه جامع اراضی دلتایی و کنترل کانون‌های گرد و غبار، با استفاده از تجربیات آبخوانداری و روش‌های نوین سطوح آبگیر باران، خاک شویی پیوسته و استفاده از انواع خاک پوش، ابرجاذب و کاشت گیاهان مقاوم به خشکی و شوری یک ساله و چند ساله اقتصادی صورت گرفته است. نتایج نشان داد که بکار گیری این روش، قابل توسعه، کم هزینه، پایدار، مشارکت پذیر و کارا بوده که از بارش فصلی و آبشویی سیلابی بهره برده و میتواند منجر به تجدید نظر در نگاه پیمانکار محور و غیرمشارکتی شود. انجام طرح نیاز به دستکاری عرصه یا احداث کانال های عظیم انتقال آب، ایجاد مشکلات اجتماعی نداشته و منجر به شور و قلیایی کردن اراضی نمی‌شود و میتواند منجر به بهره برداری اقتصادی عرصه و تولیدات گیاهی و دامی شود.

فرسایش؛ آبشویی؛ آبخوانداری؛ گیاهان مقاوم به شوری و خشکی

منشاء یابی طوفانهای گرد و غبار و پایش و پیش بینی وقوع آن